|
|
|
|
|
|
|
Leiðarinn:
Guðni Gíslason
|
Hafnfirska bæjarblaðið – frá 1983 4. desember 2008, 46. tbl. 26. árg. Nú, þegar líður að jólum, vilja margir gleyma vandamálum þeim sem steðja að íslensku þjóðinni. Neikvæðar fréttir fer illa í fólk ekki síst þegar þeir sem segjast vita betur koma ekki með hreinar tillögur að úrlausnum. Það er ekki nóg að segja að bæta þurfi og leysa skal. Nú þurfa menn að hafa tillögur um það hvernig bæta eigi og leysa eigi það sem aflaga er. Hér í Hafnarfirði ræða menn um stækkun álversins sem plástur á sárin, sjávarútvegur, sem hefur verið að hverfa í skuggann hér og skipin nánast horfin, getur eflaust verið lyftistöng fyrir mannlífið. Enn er unnið úr fiski hér í bæ þó fæstir viti hvar fiskverkunarhús eru í bænum. Ekki komu fiskréttirnir á afmælisdegi bæjarins upp úr töfrahattinum. Fiskur hefur ekki hækkað í verði í fiskbúðum en meira fæst fyrir útfluttan fisk. Nú ætti að vera hagkvæmt að vinna fiskinn hér enda er vinnuafl ódýrt ef reiknað er í erlendri mynt. Erlendir ríkisborgar sem hér hafa unnið eru margir hverjir farnir. Samviskusamt fólk til vinnu sem verkstjórar sakna. Nú er pláss fyrir Íslendinga eins og í gamla daga og þá er að sjá hvort menn kunni enn að vinna eftir allt góðærið. Ég átti mig ekki á því hvað eggjakast leysir, ég sé ekki hvernig velja á fulltrúa fólksins, ég sé ekki af hverju öll reiði beinist að stjórnmálamönnum og seðlabankastjóra. Ef menn vilja beina reiði sinni eitthvað þá er það til þeirra sem settu okkur í þessa stöðu. Það á ekki að kenna lögreglu um gæsluleysi þegar maður sem ekur bíl á 200 km hraða veldur slysi. Það er ökumaðurinn sem er ábyrgur. Sálartetrið okkar þarfnast jákvæðrar hugsunar nú og það er það sem fólk á að einbeita sér að og gleyma ekki að lítil börn hafa eyru. Sálfræðingur Skólaskrifstofu segir okkur að hugsa ekki of mikið um fortíðina né framtíðina, það geti valdið okkur hugarangri. Látum hverjum degi nægja sína þjáningu. Guðni Gíslason
27. nóvember 2008, 45. tbl. 26. árg. Enn vitum við ekki hver lendingin verður í fjármálum þjóðarinnar. Gengið verður sett á flot og vonast er til að plástrarnir haldi á meðan sárin gróa en flestir búast við að krónan taki dýfu en allir vona hið besta. Nú sjáum við vel hvað jafnvægi er mikilvægt. Óeðlilegur uppgangur hefur ekki haft góð áhrif undanfarið og sparnaðurinn nú leiðir af sér samdrátt og atvinnuleysi þar sem áður var erfitt að fá fólk í vinnu. Öfgar eru aldrei af hinu góða og enn sannast máltækið að sígandi lukka sé best. Á meðan ekki fæst gjaldeyrir og fólk heldur fast í pyngjuna leita menn ráða við að versla ódýrt og selja það sem hægt er að losna við. Mikil ásókn er í húsin í jólaþorpinu og uppselt til jóla og sömu sögu er að segja af Kolaportinu. Nýr markaður við Kaplahraun verður opnaður um helgina ef leyfiskerfið leggur blessun sína á það og þar verða tugir bása og þar geta einstaklingar og fyrirtæki selt vörur sínar. Kannski er núna loksins verið að kenna Íslendingum að spara. Strætó fagnar fjölgun farþega og bílaumferð minnkar og fólk ekur hægar en fyrr. Allt er þetta af hinu góða en ástæðan er grátleg. Fjárfestingafyllerí byggt á sandi skapaði auðmenn sem byggðu fleiri skýjaborgir sem féllu svo hver af annarri. Eftirlitsstofnanir sváfu, stjórnmálamenn sváfu en samt keppast allir við að segja, „hvað sagði ég“! Þeir sem sögðu þetta allt hrynja töluðu flestir af meiri öfund en fyrirhyggju og hefðu sjálfir spilað með hefði þeim verið afhent spil. Eftir sitjum við með framtíðina framundan og getum ekkert annað gert en að bretta upp ermarnar og vinna. Guðni Gíslason
20. nóvember 2008, 44. tbl. 26. árg. Nú líður að jólum og jólaskreytingar lífga upp á svartnættið, bæði hið raunverulega og það sem í hugum manna kanna að búa. Oft hefur verið rifist um hvenær jólaljósin mega sjást en nú held ég að allir fagni birtu ljósanna í svartasta skammdeginu. En það eru fleiri ljós sem kvikna, því nú fer að bera á tilboðum um menningarviðburði auk þess sem kirkjurnar opna sem aldrei fyrr dyr sínar og bjóða fólki að koma í hlýja sálar og líkama. En sumir vilja bera skugga á gleði meirihlutans og vilja ala vantrú í hjörtu manna. Samtök sem segjast vera merkisberar frelsis reyna að brjóta það niður sem aðrir hafa byggt upp og skaðar engan. Það er hverjum sem er frjálst að trúa hverju sem er og enginn skjal gjalda trúarskoðana sinna. Íslendingar hafa verið taldir umburðarlyndir í trúmálum enda sennilega hvergi annarsstaðar meira sambland trúarskoðana innan hinna kristilegu safnaða. Óvíða annars staðar virðist viðgangast „eigin trú“ þar sem fólk hefur jafnvel blandað saman kristinni trú við trú á stokka og steina. Enginn hefur agnúast út í það. Jólin eiga að vera hátíð ljóss og friðar og ég frábið mér að einhver reyni að taka slíkt frá mér. Ég hvet bæjarbúa til að taka virkan þátt í bæjarlífinu, fara á listviðburði, íþróttaviðburði, bíósýningar, ganga um bæinn og njóta þess sem bærinn hefur upp á að bjóða. Kaffihús, matsölustaðir og verslanir bjóða bæjarbúa velkomna. Það erum við sjálf sem búum til stemmningu í bænum okkar. Hittumst í miðbænum eða á gönguferðum um bæinn, bæinn okkar aldna. Guðni Gíslason
13. nóvember 2008, 43. tbl. 26. árg. Er nýtt að axla ábyrgð? Þingmaður segir af sér af því að upp komst að hann ætlaði að láta leka upplýsingum nafnlaust til fjölmiðla. Einhver hefði talað um skítlegt eðli. Gott fordæmi en einhvern veginn er tómahljóð í tunnunni þegar allir sem hafa brugðist tala bara um óheppni og ytri aðstæður. En fjölskyldumeðlimirnir axla nú ábyrgð, þar er engin dyggð að segja af sér, þar er dyggð að taka á sínum málum og annarra og leysa þau. Oft getur verið sársaukafullt að axla ábyrgð og taka á sínum málum. Þegar fólk hefur reist sér hurðarás um öxl er oft nauðsynlegt að selja frá sér nær allt sem fólk á. Fólk getur misst húsnæði sitt sem er eflaust geysilega erfitt og reynir á fjölskylduböndin. Þá reynir á að fjölskyldan sé vel upplýst um stöðuna og vel kynnt að það sé ljós framundan. Við höfum lífað veraldlegu velsældarlífi undanfarin ár og kannski má segja að þá hafi verið kreppa, tilfinningakreppa. Nú er óvissa, enginn veit framhaldið og það er erfitt að berjast við vindmyllur. Áhyggjur fólks aukast og mikilvægt að fólk sjái ljós framundan þó lítið sé. Við getum tekið stórum áföllum en eflaust nagar það okkur mest að vita ekki hverju við megum búast við. Hafnarfjarðarbær, eins og fleiri sveitarfélög, undirbýr nú viðbragðsáætlun og ætlar að vera tilbúinn að aðstoða fólk og leiðbeina við að taka stjórn í sínu lífi og láta ekki tímabundinn efnahagsvanda eyðileggja sálarlíf bæjarbúa. Stöndum saman! Guðni Gíslason
6. nóvember 2008, 42. tbl. 26. árg. Nú er kreppa. Það heyrum við a.m.k. alls staðar. Það er ljóst að allt er dýrara sem flutt er inn, gríðarlega hátt gengi er eitthvað sem erfitt er að takast á við og getur vart staðist til lengdar. Hins vegar eru til miklir peningar í landinu, í höndum fjölmargra sem notið hafa góðærins á einhvern hátt. Við höfum lifað mikla uppsveiflu sem hefur orðið til þess að kostnaður rauk upp, íbúðarverð hækkaði og milliliðir náðu víða að mata krókinn. Þetta var heldur ekki eðlilegt eða heilbrigt ástand. Hér í bænum er deilt um hvort álversstækkun, sem fullyrt er að heimild sé komin á frá aðalstöðvum Rio Tinto, geti bjargað málum. Fjölmörg sjónarhorn hafa verið dregin upp og sitt sýnist hverjum. Hins vegar er ljóst að víða hafa starfsmönnum verið fækkað í fyrirtækjum í Hafnarfirði. Nú er lag að efla samstöðu bæjarbúa sem viðskiptamanna og fyrirtækjastjórnenda sem þjónustu- og vörusala. Nú er mikil ábyrgð á hverjum og einum að breyta rétt. Bæjarbúar verða að reyna eftir bestu getu að kaupa vörur og þjónustu hér í bæ, vilji þeir að verslun og þjónusta dafni hér. Fyrirtækjastjórnendur verða líka að reyna eftir bestu getu að beina viðskiptum sínum til hafnfirskra fyrirtækja, það er ekki hægt að krefja bæjarbúa um að versla í Hafnarfirði en kaupa svo sjálfir vörur og þjónustu annarsstaðar eins og allt of mörg dæmi eru um. Hafnfirsk fyrirtæki þurfa líka að setjast yfir markaðsáætlanir sínar og láta vita af sér í Hafnarfirði. Þar hafa menn ýmsa möguleika og oft þarf að nota fleiri en eina aðferð. Fjarðarpósturinn en kjörin leið til bæjarbúa og hefur auglýsingaverð ekki hækkað í 7 ár! Fjarðarpósturinn hvetur til verslunar í Hafnarfirði enda háður því að verslun gangi vel í bænum. Guðni Gíslason
30. október 2008, 41. tbl. 26. árg. Við berum tilfinningar okkar ekki að jafnaði á torg, við erum karlmenn og látum ekki á bera. Ég syrgi móður mína sem lést í síðustu viku og þá sorg get ég ekki falið. Sorgin vekur upp ljúfsárar minningar sem ekki verða þurrkaðar út. Þær eru á sama tíma gleðigefandi og sárar enda ástvinur horfinn. Á umbrotatímum sem þessum sem við upplifum verða stóratburðir í bankamálum hjómið eitt í samanburði við brottfall ástvinar, jafnvel þó það sé eðlilegur gangur lífsins. Við erum aldrei undirbúin gangi lífsins enda er hann alltaf nýr fyrir okkur. Við getum falið tilfinningar fyrir öðrum en þær eru samt til staðar. En það er alveg sama hvernig okkur líður – það eru alltaf einhverjir aðrir sem líða meira. Sem betur fer lifum við enn í samfélagi fólks sem er umhugað um náungann enda megum við aldrei gleyma okkur í hraða nútímalífs og gleyma að við eigum alltaf einhvern að og við höfum alltaf einhvern til að gæta. Í niðurskurðartali er erfitt að hugsa sér að nokkrum detti í hug að skera niður á skjúkrastofnunum og í ummönnunarþjónustu. Þar vinnur fólk sem, þrátt fyrir að horfa upp á eymd og dauða í bland við gleði og lækningar getur ávallt verið til staðar, hjúkrað og gefið af sér. Sjúkraliðar og hjúkrunarfræðingar sem öllum stundum er með sjúklingum og veita kærleika í bónus með sérfræðiþekkingu sinni. Af þeim mættu margar aðrar starfsstéttir læra. Sýnum náunganum kærleika nú á erfiðum krepputímum og njótið þess sem í boði er eins og Vonarkvöldanna sem prestar í kirkjum bæjarins bjóða upp á. Gangið í Guðs friði. Guðni Gíslason
23. október 2008, 40. tbl. 26. árg. Nú er mikilvægt að Hafnfirðingar standi saman. Hafnarfjörður er bær hinna fjölmörgu þjónustufyrirtækja. Við dæmum Hafnarfjörð of oft á Strandgötunni, þar eru fæst þjónustufyrirtækin. Víða um bæinn og í vaxandi mæli í iðnaðarhverfinu utan við Vellina eru gríðarlega mörg þjónustufyrirtæki sem veita einstaklingum og fyrirtækjum þjónustu á flestum sviðum. Viljum við hafa atvinnu í Hafnarfirði og þurfa ekki að sækja allt út fyrir bæinn er mikilvægt að við bæjarbúar hugsum innan sveitar. Í minni vinnu hef ég fyrir löngu áttað mig á þessu mikilvægi en það þurfti mína stöðu til. Ég fann að ég hef hag af góðu gengi verslana og fyrirtækja í bænum. Síðan áttaði ég mig á því að það er mikill tímasparnaður að losna við að fara til Reykjavíkur. Fyrirtæki hér hafa hag af því að þjónusta þér. Ekki láta senda þig út fyrir bæinn ef hægt er að fá senda vöru í verslun í Hafnarfirði. Það er betra að bíða til morguns og fá vöruna nálægt þér en að endasendast eftir henni út fyrir bæinn. Því miður hef ég orðið var við að fjölmargir fyrirtækjastjórnendur hafa ekki áttað sig á mikilvægi þess að versla í heimabyggð. Á sama tíma og þeir ætlast til að Hafnfirðingar versli hjá þeim, fara þeir yfir lækinn til að sækja þjónustu sem þeir geta fengið í Hafnarfirði. Það er ekki góð markaðsaðferð til afspurnar. Ég skora á forsvarsmenn fyrirtækja í Hafnarfirði að fara yfir sín mál og skoða á hvern hátt þeir geta aukið viðskipti sín innanbæjar. Þannig geta Hafnfirsk fyrirtæki verið með í að halda uppi góðri þjónustu í Hafnarfirði á erfiðum tímum. Hafnfirðingar stöndum saman! Guðni Gíslason
16. október 2008, 39. tbl. 26. árg. Bankamenn eru orðnir atvinnulausir og við viljum bjarga málunum með því að stækka álverið í Straumsvík. Ef það mál færi í ferli í dag mætti vænta að framleiðsla hæfist eftir 2-3 ár hið minnsta ef raforka fæst. Á meðan gætu bankamennirnir haldið á skrúflyklum eða unnið við færslu á Reykjanesbrautinni. Er spilunum ekki vitlaust gefið? Þurfa menn ekki að hugsa út fyrir rammann. Hvort sem við erum fylgjandi stækkun álversins eða ekki er það ekki lausn vanda dagsins í dag. Ástandið er eins og í pólitíkinni. Enginn treystir neinum og því eru peningarnir undir koddanum en ekki í notkun. Það hafa engir peningar horfið! Nú er kjörið tækifæri að prófa að lifa skynsamlega í fjármálum. Versla íslenskt, ódýrt og næst þér. Ekki skella í lás. Peningarnir þurfa að vera í umferð en það skiptir máli hvar. Þeir sem notaðir eru næst þér hafa áhrif á umhverfi þitt. Ef við örvæntum ekki og lítum björtum augum fram á veginn leysum við vandamálið. Íslendingar eru dugnaðarforkar og munu ekki láta þessa efnahagslægð slá sig út af laginu. Sameiginlega getum við byggt upp traust á ný og innan fárra ára verður Ísland eitt af farsælustu þjóðum heims. En í skamman tíma þurfum við að sýna aðhald og skynsemi. Ekki setja peningana í bankahólf, ekki geyma þá undir kodda. Peningar eru spilin í stokknum. Við þurfum öll 52 spilin til að spila. Bjarta framtíð! Guðni Gíslason
9. október 2008, 38. tbl. 26. árg. Strákarnir eru búnir að vera að spila á spil í langan tíma eftir að mamma kenndi þeim að spila þegar þeir voru litlir. Nú um daginn voru sumir orðnir gráðugir og héldu nokkrum spilum fyrir sig og vildu ekki deila með öðrum. Hinir sættu sig ekki við þetta og þeir fóru að slást. Mamma kom þá inn, skakkaði leikinn og tók af þeim öll spilin og sátu þeir hnýpnir eftir. En mamma er góð og stokkaði spilin og deildi spilunum út eftir viðurkenndum reglum. Allir fengu nú að vera með á ný. Enginn þorði að hafa rangt við og allir hugsuðu fallega um hvern annan og þegar spilinu lauk var gefið á nýjan leik. Þó var alltaf talið í bunkanum við og við, traustið var ekki jafnt sem fyrr. Enginn vill að mamma stjórni öllu en samt viljum við að mamma grípi inn í þegar illa gengur. Þegar vel gengur stöndum við rígmontnir og mamma gleymist en þegar illa gengur munum við öll eftir mömmu. Svona upplifi ég einkavæðinguna og ríkisvaldið. Flottræfilshátturinn og stórmennskan hafa dregið okkur niður í svaðið, þeir nýríku héldu að þeir væru svo miklu betri en hinir og gætu það sem aðrir gátu ekki. Það er gott og oft nauðsynlegt að vera kjarkaður en eins og áhættuleikarar og töframenn vita þá verða menn að hafa aðstæðurnar á sínu valdi. Ekkert má vera tilviljunum háð, og sá sem gengur eftir línunni verður að vita hvað þarf að gera ef vindur fer að blása. Hinir nýríku gleymdu sér í dásemdum sínum. Hver verður staða venjulega fólksins? Hvað gerist með gengið? Ríkur verðbólgan upp? Hvað sem gerist er eitt víst. Trúverðugleiki okkar Íslendinga hefur orðið fyrir miklu tjóni. Þá er líka ljóst að áhrifin verða keðjuverkandi. Það er ekki hægt að hlakka yfir óförum þeirra nýríku, hvort sem þeir hafa grætt á viðskiptum, fengið kvóta á silfurfati frá þjóðinni eða rænt sparisjóð, ófarir þeirra hafa áhrif á okkar líf eins og velgengnin gerði líka, þó í miklu minna mæli hafi verið. Hafnarfjarðarbær skuldar háar fjárhæðir í erlendum gjaldeyri og Seðlabankinn getur ekki haldið genginu niðri. Útgjöld munu stóraukast, fyrirtæki munu mörg hver minnka umsvif sín en sem betur fer búum við líka að öflugum útflutningsfyrirtækjum sem kannski verða ljósið í tilveru okkar á næstunni. Guðni Gíslason
2. október 2008, 37. tbl. 26. árg. Er hægt að tala alla hluti upp og niður? A.m.k. er reynt að tala mál til þrautar á bæjarstjórnarfundum ef marka má tímalengd þeirra sem til máls taka. Sem betur fer eru þeir ekki margir sem hafa svona eindregnar skoðanir sem þeir þurfa að koma á framfæri. Fjármálaheimurinn hefur sýnt sig að vera hörundsár og hefnigjarn. Það eru ekki reikniformúlur sem segja til um verðmæti, lánshæfni og stöðu fyrirtækja eða gjaldmiðla. Nei, það eru spekúlantarnir sem eru að miðla, gjarnan milliliðir sem ekki eru að byggja upp eða nýta sem hafa mestu áhrifin á kjör okkar. Það er ekki framleiðsluverðið á olíu eða kaffi sem ræður verðinu - það eru spekúlantarnir. Svo eru það fjárfestarnir, ef fjárfesta mætti kalla sem hafa sett strik í reikninginn, mennirnir sem kaupa fyrirtæki með því eina markmiði að skipta því upp eða tala það upp og selja aftur, jafnvel eftir að gullmolarnir hafi verið tíndir úr þeim. Allt með því leiðarljósi að hámarka eigin skammtímagróða. Hvar eru fjárfestarnir sem leggja fé í fyrirtæki til lengri tíma og vinna að því að byggja upp arðbært fyrirtæki? Hvað varð um þá? Þeir hafa reyndar aldrei verið margir á Íslandi. Nú er ástandið þannig að það skiptir máli hvað áhrifamenn segja. Nú er peningamarkaðurinn var um sig og hleypur í skjól þegar einhver kallar; úlfur! úlfur! Það er mikilvægt nú að fólk standi saman og finni leiðir til að tryggja lágmarkstjón af efnahagskreppunni. Þetta á líka við hér í bæ. Nú verða menn að horfa fram á veginn, nú þurfa menn að vinna saman meirihlutar sem minnihlutar og vera með í málum frá upphafi. Við kjósendur eigum heimtingu á hámarksnýtingu þeirra sem við kusum. Við getum ekki rekið þá! Guðni Gíslason
25. september 2008, 36. tbl. 26. árg. Samningur um sölu á vatni hefur verið bitbein stjórnmálamanna hér í bæ undanfarið. Ein helstu rök andstæðinganna eru að vatnið sé selt allt of ódýrt, helmingi ódýrara en til almennings. En hvað borgar almenningur fyrir vatnið? Það er óvitað því það er engin leið að greina mun á notkun heimila og fyrirtækja (ef frá eru taldir stórnotendur) og leki í kerfinu er alltaf einhver og erfitt að segja til um hversu mikill hann er. Vitað er hversu miklu magni er dælt frá vatnsbólunum. Vitað er hversu mikið stórnotendur kaupa skv. mæli. Restin er svo í einum pakka og því vonlítið að reyna að reikna úr lítraverð á köldu vatni til hafnfirskra heimila. En hvernig er svo greitt fyrir vatnið? Stór fjölskylda sem byggir skv. staðli utan um fjölskyldu sína þarf að byggja stórt hús. Fasteignamat slíks hús fer eftir stærð hússins, staðsetningu, aldri og fleiru. Vatnsgjaldið er ákveðið hlutfall af þessu mati á húsinu. Það skiptir því máli með hverju húsið er klætt að utan, hversu mikið fjölskyldan borgar fyrir lítrann af kalda vatninu. Er eitthvað vit í þessu? Lengi vel var innheimtur viðbótarvatnsskattur sem úrskurðaður var óleglegur og nokkuð víst að fleiri krónur hafa runnið í bæjarsjóð en til öflunar og dreifingar vatns í gegnum tíðina. Gaman væri ef einhverjir húseigendur tengdu mæli við vatnsinntakið hjá sér svo hægt væri að átta sig á því hversu hátt verð þeir greiða fyrir hvern lítra af vatni. Væri eðlilegra með tilliti til fjölskyldustefnu bæjarins að gjaldið væri fast á fjölskyldu? Eða fast á hverja íbúð? Núverandi gjaldstofn er í engu samræmi við notkun á kalda vatninu enda alls ekkert sjálfgefið að stór fjölskylda í stóru húsi hafi auka krónur til að greiða hærra vatnsgjald en fólk í minna húsi. Guðni Gíslason
18. september 2008, 35. tbl. 26. árg. „Ef þú ert ekki með oss, ertu á móti oss.“ Þetta kom upp í huga minn er ég hlustaði á umræður um vatnssamning á bæjarstjórnarfundi á þriðjudag. Kallaði Gunnar Svavarsson eftir því að Sjálfstæðismenn sætu hjá frekar en að greiða atkvæði á móti samningnum. Af hverju eiga bæjarfulltrúar að sitja hjá? Ég spyr enn. Voru þeir ekki kosnir til að hafa skoðun? Við höfum ekkert við fólk í bæjarstjórn að gera sem ekki hefur skoðun og því hljóta hjásetur í bæjarstjórn að heyra til undantekninga. Aðeins einn sat hjá, fulltrúi Vinstri grænna en þó virtist hann fagna samningnum. Sjálfstæðismenn greiddu atkvæði gegn samningnum og töldu samningsdrögin vera enn ófullnægjandi. Vatnssamningurinn var samningur en það mátti halda að samið hafi verið um heitt vatn, svo mikill hiti var í mönnum. Skilti og áróður virðist skipta máli þvert á skoðanir margra foreldra í Hvaleyrarskóla en nýlegar hraðamælingar lögreglu sýndu að ökumenn í nágrenni skólans óku hægar en við aðra skóla í bænum og flestir óku á löglegum hraða. Þessu ber að fagna og sannar að ekki þarf að loka götum eða beita öðrum álíka aðgerðum til að auka öryggi barna. Enn ítreka ég að það það eru aðallega íbúar í hverfunum sam aka fram hjá skólunum og þeir hafa öryggi barnanna í hendi sér. Það er gott að fólk er vakandi og tilbúið að vekja athygli annarra á umferðaröryggi og mætti sjá meira af því. Guðni Gíslason
11. september 2008, 34. tbl. 26. árg. Hart er deild, þá kært en málið leystist með sátt við íbúana. Þannig var farsinn um leikskólann Hvamm. Ekki ætla ég að hafa skoðun á því hvort stækka eigi Hvamm, þarna er ekki þrengra en víðast hvar annars staðar, reyndar fleiri almenningsbílastæði en víða. Hitt er hið besta mál að Hafnarfjarðarbær kemst ekki lengur upp með að veita stöðuleyfi til margra ára í röð eins og gert hefur verið. Það er alveg frábært þegar raddir íbúanna verða til þess að bæta stjórnsýsluna þó stundum lykti baráttan af því að fólk vilji eiga meira en það á. Öll búum við í samfélagi sem hefur skipulag, skipulagi sem gerir ráð fyrir ákveðnum fjölda bíla en gerir t.d. ekki ráð fyrir fellihýsum, kerrum og stórum pallbílum í íbúðarhverfum. Kannski að íbúarnir ættu að kæra bæjaryfirvöld fyrir að taka ekki á þeim málum. Þetta getur skapað hættu og íbúarnir og gestir þeirra hafa færri bílastæði en fyrr. Í Fagraberginu voru menn svo grófir að setja stórt fellihýsi út á þrönga götu svo aðeins ein akrein var eftir. Hvers konar tillitssemi er þetta við annað fólk? Ég vil sjá íbúana berjast fyrir því að gróður verði klipptur á lóðarmörkum svo þeir gangandi fái gangstéttarnar að nýju og að allir þeir sem leggi upp á gangstétt og hindri gangandi umferð verði kærðir. Það er ekki nóg að berjast gegn skipulagi ef framkvæmd skipulags er í molum. Íbúarnir eiga að taka til í eigin ranni líka. Verum samkvæm sjálfum okkur. Guðni Gíslason
4. september 2008, 33. tbl. 26. árg. Stærsta hátíð Hafnarfjarðar um langan tíma var um helgina. Einstaka Hafnfirðingu missti af hátíðinni og verður að bíða a.m.k. 50 ár eftir annarri jafn hátíðlegri. Við eigum eftir að fá timburmenn, borga alla reikningana en ég held bara að hún hafi verið vel þess virði. Við eigum auðvelt að réttláta fjárútlát í steinsteypu svo það ætti ekki að vera erfitt að réttlæta útlát til upplyftingar og menningaraukandi atburðar eins og afmælishátíðin er búin að vera. Í mínum huga stendur upp úr að upplifa Hafnfirðinga taka þátt, ganga um miðbæinn spjalla og smakka. Kaka og kaffi og bros á vör hefur hingað til dugað þegar gesti ber að garði og það gerði það svo sannarlega núna. Þeir fjölmörgu gestir sem lögðu leið sína til Hafnarfjarðar virtust njóta sín vel og við bæjarbúar glöddumst yfir góðum gestum og nutum okkur vel í boðinu. Gaman var að sjá að það þarf ekki alltaf stórt svið og dýra skemmtikrafta til að draga fólk í miðbæinn. Það sannaðist líka á sjómannadaginn, sem bar upp á afmælisdaginn, að áhuginn fyrir honum er gríðarlegur. Um 1000 manns fóru í siglingu, þúsundir fengu að smakka á glæsilegum fiskréttum sem fyrirtækið Festi gaf af miklum rausnarskap og fólkið lét ekki rokið á höfninni trufla sig. Reyndar er það með svona hátíðir sem standa yfir í nokkra daga að fjölbreytnin er mikilvæg og þessi hátíð var svo sannarlega fjölbreytt. Glæsilegir tónleikar á Víðstaðatúni, í kirkjum bæjarins, að Ásvöllum og í Hafnarborg, barna- og unglingadagskrá á Thorsplani, fjölskylduvæn dagskrá í Hellisgerði, listamenn höfðu opiðn og svona mætti lengi telja. Ekki var nokkur möguleiki á að fylgjast með öllu, svo margt var um að vera. Við Hafnfirðingar getum verið stoltir af afmælishátíðinni og ég get ekki betur heyrt en almenn ánægja sé með hana og veðrið lék við okkur - eins og ég hafði lofað hér í blaðinu. Ég ætla rétt að vona að 17. júní hátíðarhöldin verði ekki áhorfendahátíð framan við eitt svið. Lærum af reynslunni og notum alla Strandgötuna með mörgum uppákomum enda er Thorsplanið hvort eð er allt of lítið eitt sér. Höldum hátíðir í miðbænum, felum þær ekki úti á Víðistaðatúni. Við þurfum að nota miðbæinn ef við viljum eiga lifandi miðbæ. Guðni Gíslason
28. ágúst 2008, 32. tbl. 26. árg. Á fundum um skipulagsmál hefur oft verið nefnt orðið íbúalýðræði og yfirvöld oft sökuð um að troða því um tær. Ég var á fundi með áhyggjufullum foreldrum úr Hvaleyrarskóla vegna breytingar á Reykjanesbrautinni og langþráðra mislægra gatnamóta við Krýsuvíkurveg. Þar virtist fólk koma af fjöllum að tengja ætti Hvaleyrarholtið við þessi mislægu gatnamót þrátt fyrir kynningarfund og auglýsingu þar um. Jafnvel talsmenn hagsmunahópa virtust ekki hafa kynnt sér gögnin vel og saka svo yfirvöld um yfirgang. Ég hef oft nefnt að skipulag þurfi að vinna betur með íbúum á frumstigi til þess að skapa jákvæða umræðu í stað þeirrar eðlilegu varnar sem gripið er til þegar fullmótað skipulag er kynnt bæjarbúum á fundum. Ekki veit ég hvort slíkt hafi vantað þarna, fólk hafði mótmælt þessari vegatengingu með vísan til öryggis skólabarna. Bæjaryfirvöld telja sig hafa komið með mótvægisaðgerðir svo öryggi barna sé tryggt en margir fundargesta virtust ekki treysta bæjaryfirvöldum til þess að halda niðri umferðarhraða. Það þýðir lítið að loka fyrir umferð um eina götu ef það veldur aukinni umferða á annarri íbúðargötu. Allt of oft er gripið til slíkra lausna sem beinir umferð um fáar götur sem oft eru ekki í stakk búnar til að taka á móti aukinni umferð. Enn á ný kalla ég eftir auknu umferðareftirliti í Hafnarfirði. Fólkið, foreldrar barnanna þarf aukið aðhald svo ekki sé svo of hratt ekið eða gönguleiðir barna hindraðar með bílum. Já, það eru líka foreldrar sem aka of hratt, þeir hinir sömu og kalla eftir lokunum og hraðahindrunum. Eigum við bæjarbúar ekki að líta í eigin barm og tryggja öryggi gangandi vegfarenda með ábyrgðarfyllri akstri en nú tíðkast? Guðni Gíslason
21. ágúst 2008, 31. tbl. 26. árg. Í vikunni heiðruðu Danir ríkislögreglustjóra fyrir starf í þágu norrænnar samvinnu sl. áratug. Gaman væri, ef Hafnarfjörður ætti þá orður til að veita, ef einhvern tíma væri hægt að hengja orðu í lögreglustjórann á höfuðborgarsvæðinu fyrir öfluga löggæslu í Hafnarfirði. Ekki ætla ég að hnýta í störf lögreglumannanna en þeir eru einfaldlega allt of fáir í Hafnarfirði. Þess vegna þarf að velja lögbrot sem taka þarf á en hin fá að sitja á hakanum. Loksins er verið að undirbúa reglugerðarsetningu svo auðveldlega megi sekta skussa sem leggja ólöglega í Hafnarfirði en höfum við þá lögreglumenn til að taka á skussunum? Í dag komast menn upp með allt. Það sést vel við Kaplakrika þar sem menn leggja bílum sínum við tvöfalt Fjarðarhraunið þrátt fyrir að sett hafi verið upp merki sem banna lagningu, þó þess eigi ekki að vera þörf. Sama á við um gangstéttar víða um bæinn sem eru tepptar af bílum og börnin sem nú eru að hefja skólagöngu eru oft nauðbeygð til að fara út á götu, af því að einhver pabbinn eða mamman í hverfinu tók gangstéttina undir bílinn. Ekki langar mig í lögregluríki en samt ákallar maður meiri löggæslu þegar vart er hægt að hafa opinn glugga vegna þess að mótorhjólamönnum eða sportbílaeigendum þykir flott að láta heyrast hátt í farartækjum sínum. Allir komast í gegnum skoðun, kannski með öðru pústkerfi enda lítið sem ekkert um það að beitt sé skyndiskoðunum eins og Danir, sem heiðruðu ríkislögreglustjóra, gera með ágætum árangri. Nú eru börnin að fara að mæta í skólann og ég skora á ökumenn í Hafnarfirði að aka sérstaklega varlega (sparar bensín) og leyfa þeim gangandi að hafa gangstéttarnar í friði. Guðni Gíslason
14. ágúst 2008, 30. tbl. 26. árg. Sumarið hefur verið einstaklega gott í Hafnarfirði sem víðar á landinu, fjölmargir bæjarbúar hafa unnið í görðum sínum en fallegir garðar eru bæjarprýði og vonandi þess valdandi að fólk dvelur þar meira en ella. Viðhald hins opinbera er oft gagnrýnt og íbúi sagði mér um daginn að honum fyndist bærinn illa hirtur. Ekki ætla ég að dæma um það, ég held reyndar að hann hafi oft verið ver hirtur en víða má þó sjá staði sem betur mætti hugsa um. Fjölmargir aka í gegnum bæinn eftir Reykjanesbraut og meðfram henni er oft sóðalegt. Best væri ef menn létu af þeim ótrúlega sóðaskap að henda út úr bílum sínum drasli og kerrufólkið tryggði að drasl fyki ekki af kerrunum. En afmörkuð beðin á hljóðmönunum eru ekki hreinsuð og við hringtorgið við Lækjargötu er ótrúlega sóðalegt. Þar liggur ábyrgðin líklega hjá Vegagerðinni. Þessi leið á að vera snyrtileg enda andlit bæjarins í augum margra ferðamanna sem þarna fara um. Áframhald af Reykjanesbrautinni sem heitir Fjarðarhraun, hún er að hluta tveggja akreina og þar hafa latir og ólöghlýðnir gestir Kaplakrika eyðilagt grasið við götuna svo þar er svöðusár eftir. Þetta er þrátt fyrir að sett hafa verið tvö merki sem sýna að þarna er bannað að leggja. Þess hefði þó ekki þurft enda ekki leyfilegt að leggja uppi á grasi við götur og vegi. Það er skömm af þeim sem þetta gera og ekki munu þeir koma og laga grasið eftir sig. Bærinn okkar er fallegur og um hann þarf að ganga um með virðingu og miklu má kosta til að halda honum snyrtilegum. Skipulag nýrra hverfa hefur verið umdeilt og víða er lítill metnaður í húsagerðarlistinni í Hafnarfirði og sennilega vantar faglega umræðu um „hafnfirska“ húsagerðarlist. Höfum metnað fyrir bænum okkar. Guðni Gíslason
17. júlí 2008, 29. tbl. 26. árg. Eru fornminjar ekki í hávegum hafðar í Hafnarfirði? Mér varð hugsað til Hafnarfjarðar þegar ég sá frétt um safnaverðlaunin og reyndi að ímynda mér hvað Hafnarfjarðarbær gæti fengið rós í hnappinn fyrir. Ég er ekki viss um að bærinn hafi yfir höfuð komist inn á listann. Hafnarfjörður á sér merka sögu, sögu atvinnulífs og búskapar við erfiðar aðstæður. Allt í kringum okkur eru minjar búskapar og útræðis en sjaldgæft er að sjá merktar fornminjar í bæjarlandinu eða minjar sem vert er að varðveita. Mikil saga er eflaust farin forgörðum í miðbæ og þar sem þegar hefur verið byggt. Lengi var lítið hugsað um að varðveita söguna og margt var rifið á sjöunda og áttunda áratugnum, hús sem vel hefði mátt varðveita en ekki var talin ástæða til þess. Suðurtraðir heim að Ófriðarstöðum/Jófríðarstöðum hafa verið skemmdar algjörlega að nauðsynjalausu og aðallega vegna þess að bæjaryfirvöld hafa verið að sniðganga byggingarreglugerð og koma sér hjá að fara eftir öllum leikreglum. Ber ekki einhver ábyrgð í svona máli? Í hverju felst ábyrgðin? Halda menn bara áfram eins og ekkert hafi ískorist? Er ekki mál að linni að framkvæmdir verði undirbúnar með meiri forsjá en hingað til? Það er eitthvað að stjórnsýslunni. Það segir einn bæjarfulltrúi sem finnst brotið á sér við niðurrif trjáa. Þá er bara tvennt í stöðunni: Guðni Gíslason
10. júlí 2008, 28. tbl. 26. árg. Hér í bæ er til nokkuð sem heitir Vinnuskóli Hafnarfjarðar. Skv. heimasíðu skólans er ekki að finna neinn skólastjóra heldur aðeins rekstrarstjóra, yfirmann skólagarða og einn yfirflokksstjóra. Á hverju sumri starfa hundruð barna við skólann og vinna ýmis nytsamleg störf, sérstaklega til fegrunar bæjarins og er þar af nógu að taka. Þarna var ég strax búinn að segja „vinna“ en ég hef alltaf verið skeptískur á að kalla þetta skóla og gamla góða heitið „unglingavinnan“ er kannski réttara. Ég hef áður tjáð mig um vinnuskólann og þar hafa menn tekið gagnrýni af mikilli viðkvæmni. Það verður bara að vera svo ef slíkt gerist nú. Mér varð hugsað til allra þeirra mynda í huga mér af unglingum sitjandi á rassinum, með tónlist í eyrunum, reitandi arfa eða skafandi gras á milli gangstéttarhellna, þegar ég ók um hverfið mitt um daginn. Hópur unglinga sat flötum beinum í götukantinum og skóf upp gras á milli kantsteins og gangstéttar. Verkfærin voru stutt og margir voru nánast á sama stað. Síðar sá ég afraksturinn og eflaust verður grasið komið í sama far eftir nokkrar vikur. Ekki ætla ég að hneykslast út í krakkana, þeir vita ekki betur en hvaða vinnubrögð eru það að sitja flötum beinum og dingla með hendinni lengi á sama stað? Þau eru nú einu sinni í vinnuskóla og hefði maður ætlað að þar læri maður réttu handbrögðin. Svo ég minnist ekki á að þau læri að vinna hlutina á hagkvæman hátt og nota aðferðir til að losna við þetta gras. Fá krakkarnir réttu verkfærin í hendurnar? Eru sett markmið um árangur sem mældur er í tíma og gæðum? Auðvitað er ég að fjalla um málið út frá nokkrum myndum sem hafa birst mér og ætla ég rétt að vona að þær gefi ekki góða mynd af raunveruleikanum í Vinnuskólanum. Ég man mína stuttu tíð í unglingavinnunni, í málaraflokki þar sem eldri maður kenndi okkur handbrögðin, ég man eftir að hafa fylgst með garðyrkjuflokkum fyrir aldarfjórðungi, annar var marga daga að vinna verk sem hinn flokkurinn vann á einum degi og langtum betur. Þar munaði sennilega bara flokksstjóranum, annað var ekki að sjá. Guðni Gíslason
3. júlí 2008, 27. tbl. 26. árg. Nú er bæjarstjórnin farin í langt sumarfrí. Bæjarráðið hefur tekið völdin og sennilega finnur enginn fyrir neinum breytingum. Við Hafnfirðingar eigum að vera stoltir af okkar heimabæ og eflaust eru margir það, allavega grobba þeir sig af honum sem þó getur verið allt annað. Samt er ekið sofandi áfram í skipulagsmálum og umhverfismál virðast vera eitthvað tabú hér í bæ. Við erum með grútmáttlausa umhverfisnefnd sem annað hvort hefur ekki kunnáttu og getu eða kannski ekki neinn áhrifamátt til að koma í veg fyrir umhverfisslys. Hafnarfjörður er að verður einhver ruslabær. Hér blómstra bílapartasölur enda geta þær óáreittar fengið að sóða sitt nánast umhverfi, dragandi bílhræ á götum úti og olíubrákin blasir við. Hér er stærsta geymslusvæði á höfuðborgarsvæðinu og ekki bara úti við Straumsvík heldur líka á hafnarsvæðinu þar sem dýrmæt uppfyllingin er notuð til að geyma afdanka drasl. Í bæjarlandinu hefur hraunið verið skemmt í efnistöku af mikilli þröngsýni. Nú er verið að búa til nýja hóla og hæðir með efni, jafnvel frá nágrannasveitarfélögunum í stað þess að fylla í sár í landinu sem æpa á okkur. Þess í stað fara óprúttnir bæjarbúar með byggingarafganga, ónýt húsgögn og jafnvel þvottavélar og henda út fyrir næsta vegarslóða. Allt of lítið er hreinsað af þessu þó viljinn sé góður hjá starfsmönnum þjónustumiðstöðvar bæjarins. Það er búið að taka hálfan áratug að uppgötva að það þarf að setja reglugerð til að hægt sé að sekta á auðveldan hátt þá skussa sem leggja bílum sínum þar sem ekki má. Aðhald gegn skussunum er í raun ekkert. Draslið t.d. við Rauðhelluna er með ólíkindum og víða um bæinn leggja menn grófum atvinnutækjum þar sem ekki er gert ráð fyrir þeim. Ekki veit ég hvað þarf til svo ástandið lagist og metnaðurinn verði meiri. Kannski hefði átt að nota Jakob Frímann á meðan hann bjó hér í bænum. Eitthvað þarf að gera, við kusum bæjarstjórn til að stjórna bænum og tími er kominn til að hún bretti upp á ermarnir og vinni. Það er ekki nóg að hanga í sumarfríi fram á haust. Gleðilegt sumar! Guðni Gíslason
26. júní 2008, 26. tbl. 26. árg. Það er hátíð í Hafnarfirði – heil gospelhátíð verður fram á sunnudag á Víðistaðatúni, í Víðistaðakirkju og í Víðistaðaskóla. Þarna koma saman hinar ýmsu kirkjudeildir kristinna kirkna og skipuleggja gospeltónleika, fyrirlestra og gleði fyrir þá sem vilja njóta og er frítt á tónleikasvæðið á Víðistaðatúni. Það er mikil bjartsýni að halda 10 daga hátíð sem þessa og aðdáunarvert. Þúsundir manna komu á hátíðina um síðustu helgi og búist er við fjölmenni um helgina enda mjög vönduð dagskrá m.a. mjög áhugaverð raggýhljómsveit að leika. Fólk streymir úr nágrannasveitarfélögunum og Hafnfirðingar eru ófeimnir við að láta sjá sig. Á laugardagskvöld var alþjóðlegur MND dagur á Thorsplani með áhugaverðri tónlistardagskrá. Þar hefði ég viljað sjá fleiri Hafnfirðinga og hálf dapurt að sjá hálf tómt miðbæjarplanið. Kannski erum við Hafnfirðingar svona lítið menningarlega sinnaðir. Alltaf er kvartað yfir lífleysi í miðbænum en ég hef áður sagt hér að það er fólkið sem skapar lífið í miðbænum. Hér búa rúm 25 þúsund manns og ekki ætti að vera erfitt að fylla miðbæinn ef áhuginn væri ekki nema svolítill. Ég hef verið að hlaupa út um hraun, upp á og í kring um fjöll í aldeilis dásemdar veðri. Upplandið okkar er hreint dásamlegt og þar er svo margt að sjá og ekki sakar að það er uppfullt af minningum um atvinnu þeirra sem á undan okkar fóru. Sem betur fer er umgengni almennt góð þó maður gráti alltaf skeytingarleysi vélhjóla- og fjórhjólamanna sem þeysast um utan vegar, upp um öll fjöll. Þetta verða vélhjólamenn að taka upp sjálfir og uppræta. Hins vegar blöskrar mér að fullorðið fólks skuli fara út á vegarslóða í hrauninu og kasta þar byggingarafgöngum, pokum, húsgögnum og jafnvel þvottavélum og bílum. Það er með ólíkindum að viti bornu fólki detti slíkt í hug. Haglabyssumenn hafa skilið eftir hundruð þúsunda skothylkja sem einhver þarf að þrífa upp en auðvitað á að koma skilagjaldi á slíkt. Umhverfisnefnd bæjarins þarf að skoða bæjarlandið og sjá til þess að ruslahrúgur verði fjarlægðar. Guðni Gíslason
19. júní 2008, 25. tbl. 26. árg. Til hvers höfum við stjórnmálamenn? Er það til þess að gera hlutina eins og þeir hafa alltaf verið eða til þess sýna metnaðarfulla vinnu við að gera þennan bæ enn betri en hann er í dag? Ég hef oft gagnrýnt áhorfendahátíðir bæjarins sem t.d. 17. júní hátíðarhöldin eru. Eitt svið, fólk fyrir framan sem býður eftir næsta atriði. Þannig er þetta ár eftir ár og jafnvel með sömu skemmtikröftunum. Pólitísk smánefnd skipar sig þjóðhátíðarnefnd og hefur ekki í áratugi hleypt neinum að umsjón hátíðarhaldanna þó slík boð hafi komið. Formaður þjóðhátíðarnefndar hélt, að venju, ræðu. Ég verð að viðurkenna að þessar ræður hafa ekki vakið áhuga minn en hluti af ræðunni í ár vakti athygli mína. Formaðurinn lýsti hátíðarhöldum í dag með tívolítækjum og mötun og spurði æskulýðinn hvort þetta þyrfti. Hvort ekki ætti að halda öðruvísi hátíðir. Ég hélt ég tryði ekki mínum eigin eyrum. Ég var hjartanlega sammála formanninum. En hvað er þá að? Þið tókuð eftir að formaður smánefndarinnar skipaði sig og sína í þjóðhátíðarnefnd og sig sem formann. Af hverju breytti hún þá ekki hátíðarhöldunum? Veðrið var okkur afar hliðhollt í ár og þátttaka fólks mjög góð. Reyndar er erfitt að meta fjöldann á lengd skrúðgöngunnar því göturnar eru flestar orðnar með aðskildum akreinum og því mjög mjóar. Við eigum engin breiðstræti lengur ef frá er talin Strandgatan framan við Hamarinn. Við fengum hins vegar fyrsta strætið okkar þegar Víkingastræti var vígt á fimmtudaginn. Óvandvirkur kortagerðamaður hefur reyndar í fjöldamörg ár skráð Pósthússtræti á kort Hafnarfjarðar og gerir jafnvel enn aftast í símaskránni. Til hamingju Jói, þú átt víst reyndar götuna líka. Guðni Gíslason
12. júní 2008, 24. tbl. 26. árg. Enn á ný stefnir í áhorfendahátíð á 17. júní. Ekkert hafa menn lært af afmælishátíð bæjarins þar sem stemmningin var best þar sem öll Strandgatan var nýtt og fólkið gekk á milli, hitti mann og annan og upplifði eitthvað nýtt. Nei, aftur í gamla farið. Maður verður víst að vona að menn sjái að sér að ári, því svona áhorfendahátíðir byggja ekki upp líf í miðbænum. Það er fróðlegt að fylgjast með sumarverkunum í bænum. Skilti hafa verið sett upp til að hvetja fólk til að fjalrlægja bíla á meðan sópað er og er þetta ánægjulegt framlag til að þrífa húsagöturnar og verða íbúar nú að spila með og hlíða kalli. Reyndar kom svona skilti í götuna mína og fór - en ekkert bólaði á sópun og sandurinn frá í vetur liggur enn í hrúgum. Fyrsti sláttur sem ég fylgdist með var ekki uppörvandi. Unglingurinn á sláttuvélinni hafði greinilega ekki fengið neina þjálfun og skorti áhuga því sjaldan hef ég séð lélegri slátt. Síðan er búið að slá tvisvar á þessum slóðum á stuttum tíma og vinnubrögðin eru allt önnur og betri. Þökk fyrir það. Hin glæsilega afmælishátíð Hafnarfjarðarbæjar fékk litla umfjöllum stóru landsfjölmiðlanna, á hátindi hátíðarinnar var í fréttalok í RUV sýnt frá sýningu í Reykjanesbæ en 100 ára afmæli þriðja stærsta kaupstaðar landsins var ekki hátt á fréttamatslista ljósvakamiðlanna og stóru blaðanna. Þetta er eitthvað sem yfirstjórn bæjarins þarf að skoða því ef ekki er hægt að fá góða fjölmiðlaumfjöllun um svona mikla hátíð og jákvæða þá er eitthvað að. Það skortir ekkert á viðbragðstímann þegar banki er rændur nokkrum tugum þúsunda eða ef unglingar láta illum látum. Kannski hafa framkvæmdaaðilar hátíðarinnar ekki verið í nægilegu sambandi við fjölmiðla og reyndar get ég vottað um það, upplýsingaflæðið hefði mátt vera meira. Víkingahátíðin hefst í dag, ótrúlega merkilegt framtak Jóa og félaga, framtak sem hefur sett mikinn svip á bæinn og undarlegt að bæjarfélagið hafi ekki nýtt sér víkingþemað í bænum. Auðvitað eigum við að upplifa eitthvað víkingatengt þegar við komum inn í bæinn. Hafnarfjörður á að vera víkingabær og sjávarbær, við þurfum að vinna með þeim sem eru að gera góða hluti. Guðni Gíslason
4. júní 2008, 23. tbl. 26. árg. Stærsta hátíð Hafnarfjarðar um langan tíma var um helgina. Einstaka Hafnfirðingu missti af hátíðinni og verður að bíða a.m.k. 50 ár eftir annarri jafn hátíðlegri. Við eigum eftir að fá timburmenn, borga alla reikningana en ég held bara að hún hafi verið vel þess virði. Við eigum auðvelt að réttláta fjárútlát í steinsteypu svo það ætti ekki að vera erfitt að réttlæta útlát til upplyftingar og menningaraukandi atburðar eins og afmælishátíðin er búin að vera. Í mínum huga stendur upp úr að upplifa Hafnfirðinga taka þátt, ganga um miðbæinn spjalla og smakka. Kaka og kaffi og bros á vör hefur hingað til dugað þegar gesti ber að garði og það gerði það svo sannarlega núna. Þeir fjölmörgu gestir sem lögðu leið sína til Hafnarfjarðar virtust njóta sín vel og við bæjarbúar glöddumst yfir góðum gestum og nutum okkur vel í boðinu. Gaman var að sjá að það þarf ekki alltaf stórt svið og dýra skemmtikrafta til að draga fólk í miðbæinn. Það sannaðist líka á sjómannadaginn, sem bar upp á afmælisdaginn, að áhuginn fyrir honum er gríðarlegur. Um 1000 manns fóru í siglingu, þúsundir fengu að smakka á glæsilegum fiskréttum sem fyrirtækið Festi gaf af miklum rausnarskap og fólkið lét ekki rokið á höfninni trufla sig. Reyndar er það með svona hátíðir sem standa yfir í nokkra daga að fjölbreytnin er mikilvæg og þessi hátíð var svo sannarlega fjölbreytt. Glæsilegir tónleikar á Víðstaðatúni, í kirkjum bæjarins, að Ásvöllum og í Hafnarborg, barna- og unglingadagskrá á Thorsplani, fjölskylduvæn dagskrá í Hellisgerði, listamenn höfðu opiðn og svona mætti lengi telja. Ekki var nokkur möguleiki á að fylgjast með öllu, svo margt var um að vera. Guðni Gíslason
29. maí 2008, 22. tbl. 26. árg.
22. maí 2008, 21. tbl. 26. árg. Ekki sé ég fram á að geta skilað inn tillögu að starfsemi á Óla Runns túni eins og ég ætlaði mér en legg hana fram hér. Túnið verði tengt við sundlaugargarðinn með stærri undirgangi undir Strandgötuna. Meðfram Suðurgötunni verði reistur veggur þar sem túnmegin verði gert ráð fyrir myndum sem segja sögu hverfisins í grófum dráttum og þar verði jafnvel settar myndir af krökkunum úr hverfinu fyrr og nú. Veggurinn verði hvorutveggja, hljóðvörn og upplýsingaveggur. Á túninu verði „miðja“ með leiktækjum fyrir börn, afgirt með lágum girðingum og bekkjum fyrir foreldra, afa og ömmur. Á túninu verði komið upp tækjasafni sem minnir á búskap í Hafnarfirði sem nú er að mestu fallinn í gleymsku. Þar ætti að sjálfsögðu að koma fyrir hafnfirskum rambeltum fyrir fólk á öllum aldri og skylda að bæjarfulltrúar mæti á rambeltu einu sinni á ári. Skokkstígar verði settir meðfram túninu sem tengjast sundlaugarsvæðinu sem má opna mun betur en Suðurbæjarlaugin er í raun óplægður akur og mætti gera þar margt skemmtilegt ef þar væru góðir stjórnendur sem hefðu kjark og dug til. Þar mætti koma upp aðstöðu fyrir fólk að koma með nestið sitt, handavinnu eða bók, þar væru stólar og borð þar sem fólk gæti komið sér fyrir og skellt sér í laugina til að kæla sig eða verma eftir veðurfari. Þarna er tilvalið að tengja saman afþreyingu og sögulegan fróðleik í myndum og máli á spjöldum sem höfði til Hafnfirðinga á öllum aldri. Ég man sleðana alla á veturna á Brekkuhvamminum, hjólatíkurnar á sumrin, fótboltann á túninu á sumrin, skíðin við kartöflugarðinn gamla á túninu á veturna, stangarstökkið og hlaupin á túnini, fyrst í óleyfi Óla en svo með leyfi. Guðni Gíslason
15. maí 2008, 20. tbl. 26. árg. Umhverfisvaktin hefur farið vel af stað víða um Hafnarfjörð. Sumir hóparnir hafa verið duglegri en aðrir og sums staðar heyrast óánægjuraddir með árangurinn. Nú er stuttur tími fram að afmæli og til að bærinn verði kominn í sparifötin fyrir afmælið verða allir - íbúar og starfsmenn bæjarins að leggja hönd á plóg. Sandur er enn á gangstéttum eftir veturinn, víða eru grasflatir skemmdar, kantsteinar brotnir - smáatriði sem, ef þau eru í lagi, gera bæinn snyrtilegan. Enn hvet ég íbúa til að taka til hjá sér í næsta nágrenni og verði garðaúrgangur ekki hirtur eftir hreinsunarvikuna er ekkert annað að gera en að fara með það í Gámaþjónustuna eða í Sorpu. Gerum bæinn snyrtilegan fyrir afmæli Hafnarfjarðarbæjar. Ársreikningar Hafnarfjarðarbæjar hafa verið samþykktir í bæjarstjórn og geta menn eflaust vel við unað enda niðurstaðan í stærstu dráttum í samræmi við væntingar og áætlanir. Reyndar vildi einn bæjarfulltrúi taka upp „rauntímafjárhagsáætlanir“ þó ég geti ekki séð hvernig gera á áætlun um nútímann, hann er þegar kominn. Stundum skemmtilega orðaðar hugmyndir í bæjarstjórn. Það sem þó vekur athygli er hagstæð niðurstaða á kostnaði af lánum í erlendri mynt eða öllu heldur vekur upphæð lána í erlendri mynt hjá manni áhyggjur um það hvernig niðurstaðan verði eftir þetta ár. Reyndar veit ég ekkert um það hvort og hvaða gengisvarnir Hafnarfjarðarbær hefur keypt sér en ljóst að það verður ekki gaman að kynna ársreikning næsta árs. Hins vegar er það reikningsdæmi að finna út hversu vel bærinn hefur hagnast af þessum gjaldeyrislánum hingað til og hver áhættan er í framtíðinni. Guðni Gíslason
8. maí 2008, 19. tbl. 26. árg. Gaman væri að heyra reynslusögur hafnfirskra fyrirtækja um viðskipti við Hafnarfjarðarbæ. Hafnarfjarðarbær skiptir við fjölmörg hafnfirsk fyirtæki en margir fyrirtækjaeigendur hafa kvartað undan því að fá ekki einu sinni að bjóða í verk fyrir Hafnarfjarðarbæ. Sum fyrirtæki fá ekki kost á að bjóða í verk ef þau kaupa ekki Morgunblaðið því þó nokkuð er um að útboð séu birt í Morgunblaðinu en ekki í bæjarblaðinu, Fjarðarpóstinum sem fer inn á öll heimili í bænum og er þar að auki öllum aðgengilegur á netinu. Reyndar er mjög sjaldgæft að útboð séu auglýst þar. Allt er gert í krafti innkaupastefnu en vinnubrögðin oft með ólíkindum. Friðrik, verðandi konungur í Danmörku, kom með fríðu föruneyti ágengra slúðurblaðaljósmyndara og snoðklipptum öryggisvörðum í Áslandsskóla á mánudaginn. Allt fór mjög vel fram þar til Friðrik og hans bráðhugguleg eiginkona ásamt Ólafi Ragnari forseta og hans frú héldu út. Æstist þá barnaskarinn og þeir eldri og vildu komast nær þeim eðaltignu og slúðurblaðaljósmyndararnir óðu upp á stóla virðulegra gesta sem þá höfðu staðið upp. Ekki kom mér atgangur ljósmyndaranna dönsku á óvart, ég bjó í Danmörku um tíma og sá afrakstur þeirra en ég undraðist hvað hégómleg íslenska þjóðin er að verða, að leggjast slefandi fyrir konunglegum titlum og gera sig að fíflum eins og farið er að bera á þegar einhver frægur kemur til landsins. Allir einstaklingar eru merkilegir og margir merkilegri en þeir sem fæðast með gullskeið í munni eða hafa orðið frægir fyrir peninga sína. Það er sjálfsagt að bera virðingu fyrir tignum gestum og sýna kurteisi en engin ástæða til að fara á límingunum út af þeim. Guðni Gíslason
30. apríl 2008, 18. tbl. 26. árg. Afmæli Hafnarfjarðarbæjar nálgast. Búið er að leggja grasþökur yfir lóð Hanzahópsins á Strandgötu - skýrt merki þess hversu hægt gengur að byggja upp miðbæinn þrátt fyrir að stjórnmálamenn leggist flatir fyrir kröfum byggingaraðila sem hlær svo að þeim og sýnir þakklæti sitt með því að halda lóðinni óbyggðri og lætur Hafnarfjarðarbæ um að kosta snyrtingu á henni sem var nauðsynlegt framtak. En það eru ljótir blettir víða um bæinn sem þarf að laga. Sumt hefur verið skemmt af bílum og tækjum en annað er einfaldlega orðið úr sér gengið og þarfnast endurnýjunar. Setbergsskóli er gott dæmi um hið síðarnefnda þar sem ryðtaumar liggja niður veggi, garður er ósnyrtur og girðingar lúnar fyrir utan það að öryggi barna er mjög ábótavant innan um bíla foreldranna sem öslast upp á gönguleiðir barnanna. Ég veit að Hafnarfjarðarbær hefur vilja til að bæta úr en hvers vegna er ástandið ekki betra en það er? Sundurleit bæjarstjórn sem virðist eiga erfitt með að vinna að hag bæjarins hjálpar ekki til og tími er til kominn að velja til starfa fólk sem hefur ekki bara vilja til að vinna að einhug að málum bæjarins, heldur einnig getur til að gera það almennilega. Nú er að hefjast hreinsunarvika og það er vonandi að bæjarbúar leggi hönd á plóg við að gera bæinn snyrtilegan og fallegan. Það sakar engann að fara út fyrir sína lóð og laga það sem hægt er að laga og snyrta í bæjarlandinu og láta vita í þjónustuverið af því sem þarf að laga og fylgjast með að það sé gert. Ökumenn mega svo líta sér nær og átta sig á því að grasfletir í bænum eru ekki hannaðir fyrir þeirra bíla né annarra. Það þarf ekki að laga það sem ekki er skemmt! Guðni Gíslason
23. apríl 2008, 17. tbl. 26. árg. Nú er sumar að ganga í garð. Bæjarbúar fjölmenna í skrúðgöngu um götur bæjarins, skemmtilegur siður þó ég sakni íbúanna á hliðarlínunum með kökur og nammi til að bjóða krökkunum í göngunni. Kannski það komi seinna. En nú erum við í vondum málum með hlut okkar í Hitaveitu Suðurnesja - eða hvað? Alla vega mun Orkuveita Reykjavíkur eiga erfitt með að kaupa hlutinn eftir úrskurð Samkeppnisstofnunar og enn höfum við ekki fengið neitt annað tilboð svo við verðum bara að gráta vaxtatapið. Það er greinilega málið að hrökkva eða stökkva í pólitík. Hvenær verður Reykjanesbrautin færð og tvöfölduð við álverið? Ekki alveg strax ef marka má fréttir frá Vegagerðinni. Þar telja menn óvissu um hver eigi að bera kostnaðinn við færsluna þar sem íbúar samþykktu ekki álversstækkun. Lúðvík bæjarstjóri sagði í samtali að búið sé að samþykkja aðalskipulag sem geri ráð fyrir nýrri staðsetningu svo ekki sé eftir neinu að bíða en nefnir ekki hvort átök séu um kostnaðarskiptingu. Það er annars ótrúlegt hvað við hér í bæ höfum verið ósamstíga í óskum okkar um afdrif Reykjanesbrautarinnar. Enn tala menn um ofanbyggðaveg sem verður ósköp lítið ofan byggða og verður brátt jafn umdeildur og Reykjanesbrautin. Það þarf alltaf að gera ráð fyrir að stofnæðir fái aukna nýtingu og því þarf að gera ráðstafanir strax. Við viljum komast greiðlega til og frá vinnu og þrengingar á stofnæðum hjálpa okkur ekki við það. Það þarf að fórna plássi og kosta mótvægisaðgerðir til þess að hægt sé að koma fyrir mislægum gatnamótum í stað hringtorga sem eru ekki alls staðar heppileg. Spáð er góðu sumri. Tökum fram hjólin og hjálmana og hjólum eða göngum eins mikið og við getum. Gleðilegt sumar! Guðni Gíslason
17. apríl 2008, 16. tbl. 26. árg. Nú hafa „sjálfboðaliðar“ hreinsað stóran hluta bæjarins í átakinu Umhverfisvaktinni. Sjaldan hefur bærinn verið svo laus við drasl svona snemma vors og ber það að þakka. Þá er bara komið að næsta skrefi, að það sem þessir hópar ná ekki að gera verði gert af starfsmönnum bæjarins eða verktökum. Búið er að sópa götur víða um bæinn en gangstéttar og bílastæði eru víða ein sandhrúga og nauðsynlegt er að þessi svæði verði hreinsuð. Þar geta bæjarbúar lagt lið með því að taka fram strákústinn og sópa fyrir utan hjá sér, sópa þar sem tæki ná ekki til og sópa undan bílum sínum ef þeir standa við götu eða sjá til þess að hann sé ekki fyrir þegar hreinsað er. Ég hef áður þrýst á þátttöku bæjarbúa við hreinsun bæjarins og geri enn þó ég kalli á miklu meira framlag og skipulegra frá bæjaryfirvöldum. Þegar ekið er um bæinn, gengið eða hjólað um stíga má víða sjá skemmdir vegna veðrunar, snjómokstur eða að elli kerling hefur sett svip sinn á. Skipulega þarf að taka á svona málum og það hlýtur að vera orðið tímabært að skipta bænum upp viðhaldssvæði sem ákveðinn hópur ber ábyrgð á. Mætti verðlauna þann hóp sem stendur sig best. Af nógu er að taka, brotnir kantsteinar, brotnar gangstéttar, holur í grasflötum eða hjólför, tré sem þarf að snyrta og margt fleira. Það eru smáatriðin sem gera bæinn snyrtilegan. Þá má vanda betur til við malbikun gatna og vega og benda má á Kaldárselsveginn sem til allrar blessunar hefur verið malbikaður. En því miður er frágangur kanta skelfilegur og vonandi er það vegna þess að það náðist ekki í fyrra en þá er lag að gera það með hækkandi sól.
10. apríl 2008, 15. tbl. 26. árg. Af hverju er alltaf verið að setja reglur sem ekki er einu sinni vilji til að framfylgja? Stjórnmálamenn setja gjarnan falleg markmið og stefnur, t.d. um umhverfismál, lýðheilsumál og fl. án þess að gera minnstu tilraun til að gera eitthvað sem færir okkur nær markmiðunum. Löghlýðni hér er orðin hættulega mikil, hingað til hefur það verið þjóðarsport að svíkja tekjur undan skatti og smygla varningi inn í landið og nú eru umferðarreglurnar teknar fyrir. Sem betur fer hefur lögreglan gert átak í að sekta fólk fyrir of hraðan akstur hér í bæ og póstþjónustan græðir ágætlega á öllum sektarmiðunum sem sendir eru til bæjarbúa eftir leynilegar hraðamyndatökur lögreglunnar. Þetta er hið besta mál og mætti lögreglan líka beina spjótum sínum til þeirra sem leggja ólöglega, aka þar sem ekki má aka, nota ekki stefnuljós og líka að þeim sem ekki vita hvað ruslafötur eru og kasta sínu drasli út um bílgluggann. Því miður hagar lögreglan sér líkt og mörg byggingarfulltrúaembættin, hún velur sér lagagreinar sem við eigum að fara eftir. En það er tilgangslaust að setja reglur sem víst er að ekki verður farið eftir. Lögreglan er enn ekki farin að mæla á Strandgötunni þar sem er 15 km hraði á sama tíma og umhverfisnefnd (tvö á fundi) tekur jákvætt í að húsagötur í Setbergshverfi verði vistgötur með 15 km hámarkshraða og unnið verði að tillögum að vistgötum í öðrum hverfum bæjarins. Ég hef sjaldan séð arfavitlausari tillögu. Ég er reyndar einn ökuníðinganna sem fékk sekt fyrir að aka á 38 km hraða í Setberginu og reyni enn betur nú að halda mér á réttum hraða í húsagötunum en fyrr og ég sé ekki þjóðfélagið ganga á 15 km hraða. Þar að auki finnst mér ekki áhugavert að hvetja börn til leikja úti á götu á milli bíla og reiðhjóla. Nei takk. Guðni Gíslason
3. apríl 2008, 14. tbl. 26. árg. Fyrirlestur Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar í Bæjarbíó sl. fimmtudag vakti upp fjölmargar spurningar og virtist fólk vera sammála um að illa hafi tekist til í skipulagsmálum. Hvað veldur? Eru skipulagstillögur arkitektanna svona lélegar? Það má vel vera og örugglega bera þeir töluverða ábyrgð. Verkkaupinn, Hafnarfjarðarbær þarf hins vegar að gefa forsögn og til hennar þarf að vanda. Eflaust væri Vallarhverfið ekki svona slæmt ef menn hefðu haldið sig við skipulagið en ekki samþykkt hverja breytinguna á fætur annarri sem flestar miðuðu að því að fjölga íbúðum. Það er hreint með ólíkindum hvað skipulagsnefnd er áhugalítil um að halda sér við gildandi skipulag og virðast öll rök vera gild til að fá skipulagi breytt. Strandgatan er gott dæmi um það og ef það var gert til að fylla í stórt gat þá eru engar hreyfingar þar sjáanlegar. Fyrstu tillögur fyrir Norðurbakka gerðu ráð fyrir lægri húsum en brask og vesen kallaði á meira byggingarmagn svo Hafnarfjarðarbær færi ekki illa út úr málinu fjárhagslega. Byggðin er látin blæða. Hvað vakir fyrir fólkinu í skipulagsnefnd þegar það stendur í þessum eilífu breytingum sem geta verið fordæmisgefandi og eru í andstöðu við stóran hóp bæjarbúa? Vonandi hefur fundurinn með Sigmundi hrist upp í nefndinni, alla vega formanninum sem þarna var og ef ekki þá er öll von úti. Góðu fréttirnar eru þær að enn eru til fjölmörg gömul hús í Hafnarfirði sem vert er að gera upp og nær væri að eyða púðri í fræðslustarfsemi og kynningu á endurgerð gamalla húsa og umhverfis en að vera sífellt að reyna að troða stórum húsum inn á milli. Íbúar vilja búa í sátt við umhverfi sitt og hafa ekki áhuga á að braskarar eyðileggi hverfin með allt of stórum húsum. Guðni Gíslason
27. mars 2008, 13. tbl. 26. árg. Hver getur sagt til um efnahagslífið, horfur morgundagsins? Ég var á morgunverðarfundi þar sem Ingólfur Bender hjá Glitni sagði að sem betur fer hefði bankakerfið ekki komist yfir Íbúðalánasjóð, sagði í raun að sem betur fer hefðu „afturhaldsseggirnir“ haft betur í nokkrum málum. Það er alltaf verið að bjóða okkur patentlausnir. Einu sinni var það í dropaformi og átti að lækna alla sjúkdóma. Nú er þetta flest tengt efnahagsmálum og kallast einkavæðing, samruni, útrás og hvað veit ég. Þetta lítur allt vel út í byrjun þó oft hljómi hlutirnir of góðir til að vera sannir og í leiðbeiningum bandarískra yfirvalda um hvernig varast megi svindl í verðbréfaviðskiptum þá megi ganga út frá því að ef eitthvað lítur út fyrir að vera of gott til að vera satt þá er það bara svo. Einkavæðing sem slík leysir engan vanda, engin einkavæðing gerir það heldur ekki. Allt er þetta háð því hverjir stjórna. Ég hef sagt áður að ef fólk heldur að það bjargi rekstri bæjarfélaga með því að einkavæða þar, þá ættu menn að byrja á yfirstjórninni því það er hún sem hefur klikkað ef stofnanir bæjarins eru ekki að skila sínu. Samfylkingin barðist fyrir einkavæðingu tveggja leikskóla við mótmæli Sjálfstæðismanna sem hafa hingað til verið talsmenn einkavæðingar. Reyndar rifust menn um aðferðir því einkavæðingin átti ekki að spara neitt, heldur er vonast eftir frjórri rekstri. Hinir nýríku hafa verið æstir til athafna og engu til sparað eins og allar eignir væru úr skíra gulli en ekki í forgengilegum hlutabréfum. Menn eru ásáttir um að of geyst hafi verið farið en vildu ekki hlusta á afturhaldsseggina sem vöruðu við þessu. Gengið féll og gengið rauk upp og enginn veit hvernig ungt fólk á að fjármagna húsakaup sín í dag þegar útrásargleðin hefur tekið sinn toll. Guðni Gíslason
19. mars 2008, 12. tbl. 26. árg. Ég er hættur að skilja jafnréttisbaráttuna. Ég skil jafnréttið og er kokhraustur talsmaður jafnréttis. En það er líkt með jafnrétti og lýðræði, það er ýmsum takmörkum háð. Þú færð ekki eitthvað bara í krafti jafnréttis, þú verður sjálfur að hafa eitthvað til brunns að bera og þú verður líka að vilja. Kvenréttindabarátta er hluti að leiðinni að jafnrétti en það er til svo miklu meira en jafnrétti kynjanna eins og jafnrétti aldurshópa, jafnrétti eftir búsetu o.s.frv. Fjölmargar konur telja að hægt sé að setja allar konur í einn bás og mæla þannig jafnrétti á við karla. Ég held að við karlarnir lítum aldrei á okkur sem einn samhljómandi kór. Við erum eins fjölbreyttir og við erum margir. En hvers vegna eru konur í dag að stofna sérstök kvennafélög? Er það góð leið til jafnréttis? Er það góð leið til að láta karla líta á konur á jafnréttisgrundvelli, óháð kynferði – þegar það á við? Þú treður ekki jafnrétti upp á konur eða karla frekar en þú treður húmor upp á fólk. Það er kostur við jafnréttið að fólk hefur rétt til að velja. Mér finnst ömurlegt þegar agnúast er út í konur sem vilja vera heima hjá börnum sínum. Eiga þær konur sem það vilja ekki rétt til þeirra forréttinda? Það er ekki allt fengið með því að kynjahlutfall sé jafnt í bæjarstjórn, í sjálfu sér finnst mér það engu skipta svo framarlega sem fulltrúarnir gæta þess að reyna að hlusta á sjónarmið allra hópa og mynda sér skoðun eftir það. Ég hef enga trú á að konur geri það eitthvað betur en karlar og ég treysti körlum ekkert fremur að tala mínu máli. Sennilega verður aldrei fullkomið jafnrétti fyrr en friður verður kominn á í þessum heimi. Þá verður engin kvennahreyfing til! Guðni Gíslason
13. mars 2008, 11. tbl. 26. árg. Þriggja ára fjárhagsáætlun var kynnt í bæjarstjórn á þriðjudaginn. Framan að virtist áhuginn vera meiri á hvort leyfa hefði átt sjávarréttadag Kiwanis í Flensborgarskóla þar sem vín var haft um hönd og sannaðist enn og aftur að bæjarstjórn Hafnarfjarðar reikar eins og drukkinn (veldu atvinnugreinina) í forvarnarmálum, segir eitt og gerir annað og skilur ekkert í því að amast sé út í reykingartjald í íþróttahúsi og að unglingar afgreiði áfengi til starfsmanna bæjarins og maka þeirra. En það er annar handleggur. Áætlunin er metnaðarfull og er áætlað að bæjarsjóður skili betri afkomu en nokkru sinni fyrr. Árið 2006 var rekstrarniðurstaða A og B hluta neikvæð um 833,3 millj. kr. en útgönguspá fyrir 2007 er jákvæð um 1,3 milljarða kr. og haldist svo til ársins 2011 fyrir utan yfirstandandi ár sem „aðeins“ á að skila 611,6 millj. kr. jákvæðri niðurstöðu. Skuldirnar hækka frá 2006 til 2008 um heila 7 milljarða kr. - í tæpa 26 milljarða kr. en verði tæpir 25 milljarðar kr. árið 2011. Í ár er áætlað að framlög til málaflokka verði 102% af skatttekjum, árið 2009 verði þau 99%, 2010 verði þau 100% og árið 2011 verði þau 101% af skatttekjum. Kostnaður við fræðslumál hækkar mest til 2011 eða um 13,2% á meðan heildarframlög til málaflokkar hækka aðeins um 6,5% þegar sameiginlegur kostnaður lækkar um 21,3% og umferðar- og samgöngumál um 4,1%. Guðni Gíslason
6. mars 2008, 10. tbl. 26. árg. Álit Samkeppnisstofnunar um að lagst verði gegn því að Orkuveita Reykjavíkur fullnusti samning við Hafnarfjarðarbæ um kaup á hlut bæjarins í Hitaveitu Suðurnesja hefur vakið mikið umtal. Það má í raun teljast nokkuð sérstakt að stofnunin vilja gera athugasemd við kaup OR á hlut Hafnarfjarðarbæjar á meðan engin athugasemd var gerð við kaup OR á hlut af Reykjanesbæ. Það hlýtur að segja okkur að Samkeppnisstofnun horfir til hlutfalls hlutafjár í HS sem þá yrði í eigu Orkuveitu Reykjavíkur. En það kemur Hafnarfjarðarbæ ekkert við og það hlýtur að vera vandi OR að stilla af sína hlutafjáreign. Þá þurfi að horfa til þess að samningurinn við Hafnarfjarðarbæ var gerður á undan kaupunum á hlut Reykjanesbæjar. Hins vegar er ekki óeðlilegt að horfa til þess að bæjarstjórn Hafnarfjarðar er búin að draga lappirnar í þessari sölu og fyrst áhugi var fyrir sölunni átti að ljúka henni af sem fyrst. Verðið var fastsett og hver dagur í bið var því í raun vaxtatap fyrir Hafnarfjarðarbæ. Arðurinn af hlutum í HS kemur hvergi til að vega þar á móti. Forsvarsmenn bæjarins hafa borið við að tíma hafi tekið að ákveða hvort selja skyldi en ljóst var strax að fulltrúar D-lista vildu selja og samningurinn við OR var gerður af meirihluti bæjarstjórnar svo hver skyldi hafa verið svona óákveðinn? Nú mun Hafnarfjarðarbær hafa fengið samkeppnislögfræðing til að vinna með bænum við úrlausn málsins og bæjarstjóri hefur sagt opinberlega að málið sé mjög einfalt, samningurinn standi enda enginn fyrirvari í honum vegna slíks. Spennandi verður að sjá hvert opinbert álit Samkeppnisstofnunar verður en álitið sem sagt hefur verið frá var sent út sem trúnaðarmál! Guðni Gíslason
28. febrúar 2008, 9. tbl. 26. árg. Foreldrar barna í Hvaleyrarskóla eru margir áhyggjufullir vegna breikkunar á Reykjanesbraut og tengingar hennar við Suðurbraut, sunnan við skólann. Telja þeir að öryggi barnanna hafi verið látið sitja á hakanum þar sem ekkert annað á að gera á götunni til að tryggja öryggi barna en að setja upp hraðahindranir. Það er ljóst í mínum huga að nauðsynlegt er að setja þessa vegtengingu enda veldur lokun á einum stað aðeins meiri umferð á öðrum stað og þar eru líka börn. Ekkert íþróttahús er við Hvaleyrarskóla og ekki væntanlegt á næstunni. Því þurfa börnin að fara yfir Suðurbrautina, undir Reykjanesbrautina, Tjarnarvelli og Ásvelli til að komast í íþróttahúsið á Ásvöllum. Það er hreint með ólíkindum að ekki sé gert ráð fyrir undirgöngum undir Suðurbrautina líka. Reyndar er öryggi barna mjög ábótavant víðar og ég get nefnt Setbergsskóla sem dæmi. Skólalóðin er ógirt og krakkar geta hlaupið út á götu næstum hvar sem er. Bílum er lagt á gangstéttar og foreldrar aka upp á gangstéttar til að hleypa sínum börnum út og hugsa þannig lítið um öryggi annarra barna. Þar eru þrjár gangbrautir yfir götuna, illa lýstar og sumar með slæma aðkomu vegna trjáa auk þess sem snjó er rutt af götunni inn á aðkomu barnanna. Þetta er ekkert annað en óvirðing. Reyndar eru gangandi vegfarendur lítilsvirtir hér í bæ og meira hugsað um að moka montstíga við höfnina og göngustíga sem fáir nota en þá stíga sem börn ganga á til skóla og fólk á leið í strætó. Búið er að kaupa a.m.k. þrjú tæki til að moka af gangastéttum en ástandið hefur lítið batnað. En ekki vantar að oft er ekið með saltdreifara um bæinn, jafnvel oft á dag á sumum götum. Allt fyrir bílinn en lítið fyrir gangandi. Guðni Gíslason
21. febrúar 2008, 8. tbl. 26. árg. Fjármálaráðherra segir það geti undir ákveðnum kringumstæðum verið hættulegt að fella stimpilgjöld niður og það orðið til þess að hækka fasteignaverð. — Þetta er með ótrúlegustu yfirlýsingum frá fjármálaráðherra en kemur kannski ekki á óvart frá Þykkvabæjarbóndanum. Menn hikuðu ekki við að lækka tekjuskatt fyrirtækja. en halda svo að óréttlát og undarleg gjaldtaka hjá þeim sem þurfa að taka lán, geti verið hættuleg. Það hlýtur að vera hættulegur maður sem segir svona og greinilegt að hann hugsar ekki um hag fólksins í landinu. Mér þætti fróðlegt að heyra, þó ekki væri nema ein haldgóð rök fyrir því að taka eigi sérstakt stimpilgjald þegar fólk þarf að taka sér lán. Eru vextirnir kannski ekki nógu háir? Er verðtryggingin kannski ekki nógu íþyngjandi? Eru lántökugjöldin og þinglýsingargjöldin kannski ekki nógu há? Nei, það er gott að eiga nóg á sparisjóðsbókinni sinni, peninga sem fengnir voru með siðlausum hætti og ætla svo öðrum að borga óréttlát stimpilgjöld. Hvaða rök eru svo fyrir því að þeir sem eru að kaupa í fyrsta skipti þurfi ekki að greiða stimpilgjöld? Er þá verið að refsa þeim sem byrjuðu með agnarlitla íbúð og vilja kaupa íbúð sem hentar fjölskyldunni? Hvar er jafnræðið sem tryggt er í stjórnarskránni? Það er geysilega erfitt fyrir ungt fólk að eignast húsnæði, enda hefur verðið stigið hratt, vegna velmegunar, aðkomu braskara og ójöfnu framboði sveitarfélaganna á lóðum í gegnum árin. Lán eru tekin til lengri tíma og fjölskyldur eru skuldsettar með háa greiðslubirgði í mjög langan tíma. Því er mikilvægt að aflétta óþarfa gjöldum eins og stimpilgjöldum strax. Annað er fáránlegt. Guðni Gíslason
14. febrúar 2008, 7. tbl. 26. árg. Er íslenska efnahagskerfið að hrynja? Danir eru duglegir að spá því en íslenskir sérfræðingar vísa því á bug og benda á góðar afkomutölur íslenskra fyrirtækja og á þá staðreynd að hlutabréfaverð hafi aðeins fallið um þá miklu hækkun sem varð á þeim sl. tvö ár. Aðeins? Hafnarfjarðarbær kemur illa út úr léttri könnun Vísbendingar sem þó ber að taka alvarlega enda er könnunin unnin upp úr uppgjöri bæjarins fyrir árið 2006 þar sem kemur fram að við erum gríðarlega skuldseig, skuldum 1,8 sinnum tekjur þess árs og rekstrarniðurstaðan var neikvæð. Í ár á að framkvæma fyrir 6,7 milljónir kr. sem ekki verður tekið upp úr vasanum og kallar á lántökur. Það er glæsilegt að framkvæma mikið en hættulegt þegar farið er hraðar en efnahagurinn leyfir og verður sennilega til þess að veikja fjárhagslega stöðu bæjarins. Það vekur athygli í einkunnagjöf Vísbendingar að á meðan Hafnarfjörður er í næst neðsta sæti sveitarfélaganna 38 er Kópavogur í 6. sæti en ekki eru mörg ár síðan Kópavogur var kominn á válista hjá Félagsmálaráðuneytinu en sveitarfélagið hefur rétt verulega úr kútnum síðan á meðan Hafnarfjörður situr í frekar vondum málum. En Hafnfirðingar greiða ekki fyrir breikkun Reykjanesbrautarinnar frá Kaldárselsvegi og suður fyrir Hellnahraun, það gerir ríkissjóður og við fögnum vegabótunum. Brautin verður lækkuð um allt að 3 metra ofan Hvamma til að bæta hljóðvist og mislæg gatnamót verða sett við Krýsuvíkurveg þaðan sem tenging verður sett við Hvaleyrarholtið sem margir hafa eflaust beðið lengi eftir. Umferðarteppur á annatímum í gegnum Garðabæinn hamla okkur en á því verður vonandi ráðin bót í nánustu framtíð - með stokki! Guðni Gíslason
7. febrúar 2008, 6. tbl. 26. árg. Nú er skortur á bréfberum hjá Íslandspósti. Eru þar ýmsar ástæður fyrir að fólk helst ekki í starfinu og laun eflaust stór þáttur. Hins vegar verður að viðurkennast að starfsumhverfið er ekki spennandi núna þegar vetur konungur hefur minnt á sig. Gangstéttar víða óruddar og illa ruddar auk þess sem bílum er lagt a.m.k. hálfum upp á gangstétt víða. Bréfalúgur og póstkassar eru mjög víða ekki hannaðir til að taka við hefðbundnum pósti og staðsetning þeirra oft á tíðum tilviljunarkennd. Ég er búinn að ræða svo oft um gangstéttar og snjóruðning en þegar íbúar bæjarins þurfa að aðstoða bréfbera með póstkerrurnar upp úr snjónum á gangstéttinni út á saltborna götuna þá er nóg komið! Svona þjónusta er ekki boðleg á afmælisári bæjarins. Um bréfalúgur og póstkassa geta menn eflaust rifist endalaust um en úrbóta er þörf. Lélegir plastkassar með of stuttum rifum fyrir póstinn og bréfalúgur sem eru staðsettar niður við jörð eiga ekki að sjást á íslenskum húsum. Kannski er leiðbeininga þörf en þó eru skýr ákvæði í viðbót við byggingarreglugerð frá 8. febrúar 2002 þar sem segir m.a. að bréfarifur skuli vera 25x260 mm og mælið þið nú hjá ykkur! Bréfberarnir eiga samúð mína alla. Við viljum fá póstinn okkar á réttum tíma en stutt töf vegna vondra aðstæðna á mörgum stöðum safnast upp og því tekur útburður mun lengri tíma en hann þyrfti að gera. Slælegar merkingar hrjá bréfbera einnig og ótrúlegt að fólk skuli ekki vera staðsett í íbúð í þjóðskrá eins og tíðkast t.d. á Norðurlöndum. Þannig dygði að merkja póstkassa með íbúðanúmeri ef það númer fylgdi á eftir heimilisfanginu, en allar íbúðir í fjölbýlishúsum hafa númer. Það er annars ótrúlegt að minnast þurfi á svona mál. Guðni Gíslason
31. janúar 2008, 5. tbl. 26. árg. Ég hef lengi og oft kvartað yfir ónógum snjómokstri á gangstéttum bæjarins. Ný tæki voru keypt og starfsmenn bæjarins keppast við en það dugir ekki til. Það þarf fleiri tæki og fleira fólk. Það kostar að reka stórt samfélag. Reyndar er Hafnarfjörður ekki mikill vetrarbær, engin skautasvell og engar skíðabrekkur. Þegar vetrar voru harðari, þegar ég var ungur, skautuðum við á Ástjörninni og á Læknum og alltaf var nægur ís. Að vísu undrast ég reyndar alltaf miðað við skautaminningarnar miklu, af hverju ég er ekki betri á skautum en raun ber vitni. En það er ekki hægt, hér í Dólómítafjöllunum í Ítalíu, að huga að skíðabrekkum fyrir krakka af öllum aldri í Hafnarfjarðarlandi. Við eigum nóg vatn og það vantar þá bara frost eða næstum frost svo hægt sé að framleiða snjó í einfaldar skíðabrekkur. Mikið væri gaman ef Hafnarfjörður skilgreindi sig sem vetrarbæinn sunnan heiða og biði upp á góða aðstöðu til skauta- og skíðaíþróttarinnar. Við tökum þátt í rekstri Bláfjalla en þegar gleymist að ryðja vegi frá Hafnarfirði þangað er það til lítils. Við þurfum að geta boðið upp á aðstöðu fyrir litlu krakkana þegar tækifæri gefst, því miður er það ekki svo oft. Hestamennirnir njóta vetrarins og ríða út í flestum veðrum og töluvert hefur verið lagt af reiðvegum sem ágætlega eru nýttir. Það hindrar árekstra bíla og hesta og auðvitað á ekki að blanda þessu tvennu saman í nútímasamfélagi. Í nútímans samfélagi er mikið talað um að gæta jafnréttis og enn ítreka ég að gangandi vegfarendur eiga að gæta jafnréttis við akandi og ríðandi og því þarf að moka gangstéttar bæjarins af miklu kappi og þar er allt í lagi að auglýsa eftir rösku fólki. Guðni Gíslason
24. janúar 2008, 4. tbl. 26. árg. Af hverju ættu Hafnfirðingar að ganga um bæinn í þessu líka veðri? Er ekki betra að þeir séu heima eða bara akandi um á almúgajeppunum eða amerísku bensínvörubílunum? Ætla mætti að þetta væri vilji þeirra sem sitja í umhverfisnefnd bæjarins því hvergi hef ég í þeirra fundargerðum séð þau fjalla um snjóruðning á gangstéttum bæjarins eða yfir höfuð um gæði gangstétta inni í bænum. Það er ekki nóg að fjalla um einhverja trefla sem tengja bæjarfélögin saman og guma sig af skemmtilegum súkkulaðistíg við sjávarsíðuna þegar íbúar bæjarins geta ekki notað gangstéttir vegna þess að þeir eru ekki ruddir eða illa ruddir. Hestamenn fá betri þjónustu því þegar ekki var búið að ryðja gangstéttina í Klukkuberginu þegar búið var að ryðja reiðvegi í bæjarlandinu! Fyrir rúmu ári voru keypt ný tæki til að sinna gangstéttarhreinsun en anna þau þetta stóru bæjarfélagi? Þessi þjónusta er hrein móðgun við bæjarbúa og hrekur börn og fullorðið fólk út í saltpækilinn á götunum með þeirri hættu sem því fylgir. Reyndar er óvirðing við gangandi vegfarendur ótrúlega mikil og svo virðist sem lögreglan hafi ákveðið að það sé í lagi að brjóta umferðarreglur í sumum tilfellum en ekki öðrum. Hvort það er af manneklu eða áhugaleysi þá virðist ekkert vera aðhafst þó menn leggi bílum sínum svo að hvorki gangandi né tæki sem hreinsa á gangstéttarnar komist þar um. Svo illa eru menn haldnir af bílelskunni að miðbæjarpólitíkus gagnrýndi að blaðið birti myndir af bílum sem tepptu gangstétt á Strandgötunni fyrir jólin. Það væri neikvætt að fjalla um það! Væri ekki nær að breikka göturnar og fjarlægja gangstéttar ef ekki á að nota þær fyrir gangandi vegfarendur? Tökum á þessum málum og virðum gangandi íbúa bæjarins. Guðni Gíslason
17. janúar 2008, 3. tbl. 26. árg. Mikið er gott að vera ráðherra og þurfa ekki einusinni að koma með gáfulegar skýringar á aðgerðum sínum. Þykkvabæjarráðherrann sagði ekki skipta máli hvort hann viki lítið eða mikið frá áliti matsnefndarinn um hæfi umsækjenda um dómaraembætti ef hann yfir höfuð viki frá áliti þeirra. Ég held að þessi ummæli slái öll met. Hafði hann áður borið ráðgjöf fiskifræðinga við ákvörðun sjávarútvegsráðherra um leyfilegan afla. Nei, það voru bara atkvæði sem færðu dýralækninn í ráðherrastól. Enginn þurfti að meta hæfi hans. Hafnarfjarðarbær hefur nýverið skipað deildarstjóra æskulýðsmála og annan deildarstjóra forvarnarmála. Ekki voru þau embætti auglýst. Þar á bæ eru menn fluttir til og ekki man ég til þess að staða sviðsstjóra fjölskyldumála, yfirmanns deildarstjóranna, hafi nokkurn tíma verið auglýst. Reyndar eru embættismál íþrótta- og æskulýðsmál kapítuli út af fyrir sig, æskulýðsnefnd og íþróttanefnd voru sameinaðar í íþrótta- og æskulýðsnefnd sem síðar var breytt í íþrótta- og tómstundanefnd en enginn hefur verið tómstundafulltrúinn. Í upphafi var stefnt að sameiningu embættis íþróttafulltrúa og æskulýðsfulltrúa í eitt embætti en sögur segja að kjark hafi skort til. Æskulýðsfulltrúinn sagði upp þegar núverandi formaður íþrótta- og tómstundamála tók við því embætti í upphafi kjörtímabilsins en nú fyrst er verið að festa í sessi arftaka hans nema þetta sé enn ein bráðabirgðaaðgerðin. Ekki veitir af styrkri stjórn á íþrótta- og æskulýðsmálum, í þann málaflokk fara háar fjárhæðir og aðhald nauðsynlegt ekki síst þegar styrkjakerfið er eins og það er og erfitt að fá upplýsingar um það frá yfirvöldum. Sem dæmi auglýsir eitt íþróttafélagið þrjár mismunandi niðurgreiðslur frá Hafnarfjarðarbæ eftir aldri þó hvergi sé hægt að finna neinar samþykktir um slíkt. Guðni Gíslason
10. janúar 2008, 2. tbl. 26. árg. Afmælisár Hafnarfjarðarkaupstaðar er hafið og minnast menn þess að 100 ár eru liðin síðan Hafnarfjörður fékk kaupstaðarréttindi. Þau réttindi voru þó ekki auðfengin þó kaupstaður hafi verið í Hafnarfirði um aldir. Þar fóru með vald þingmenn sem ekki voru velviljaðir Hafnfirðingum og þeir eru skráðir í sögubækur. Elstu kaupmannasamtök Hafnarfjarðar eru í Hafnarfirði, reyndar má segja að þau liggi í dauðadái en það er undir kaupmönnum bæjarins hvort þau verði vakin til lífs og vinni að uppgangi hafnfirskrar verslunar. En vonandi verður afmælisárið ánægjulegt okkur Hafnfirðingum og gestum verði boðið til afmælis, bæði í opinberar heimsóknir og í heimahús. Gaman væri að sjá merki afmælisins í öllum hverfum bæjarins, hvort sem það verður með götuhátíðum eða öðrum uppákomum í hverfunum. Annars á húmorinn að vera alls ráðandi og líka væri gaman að sjá ný nöfn á hringtorgum bæjarins og Kaffibollatorg hlýtur að vera fyrsta nýja nafnið. Þar mætti smíða stærsta kaffibolla í heimi og önnur torg gætu fengið gleðilegri nöfn en nú hvíla á þeim og svo sakna ég alltaf Víkingatorgs sem skreytt væri sem víkingaskjöldur. Hafnarfjörður er orðinn stórt bæjarfélag og nauðsynlegt að fleiri komi að hugmyndavinnu að menningu og mannlífi í bæjum og enn á ný legg ég til að bæjaryfirvöld leggi farveg fyrir hverfafélögum í öllum hverfum bæjarins og þeim verði tryggð aðstaða til starfa. Góðan bæ má lengi gera betri og menningin er fólksins og nauðsynlegt að skapa góðan jarðveg fyrir fjölbreytta menningu, ekki bara í miðbænum. Gleðilegt afmælisár. Guðni Gíslason
4. janúar 2008, 1. tbl. 26. árg. Gleðilegt ár og kærar þakkir fyrir liðið ár. Liðið ár hefur verið viðburðarríkt og ekki við öðru að búast að nýtt ár verði það eigi síður. Fjarðarpósturinn fagnar 25 ára afmæli á þessu ári og Hafnarfjarðarbær 100 ára kaupstaðarafmæli svo frá eigin nafla lítur þetta út fyrir að verða skemmtilegt ár. Vonandi verður árið ár friðar og sameiningar þó reyndar megi búast við óværð í pólitíkinni sem fyrr, ekki síst á hægri vængnum þar sem sátt ríkir ekki innan forystu Sjálfstæðisflokksins. Þeim sem öðrum óska ég árs og friðar. Björgunarsveitirnar hafa svo sannarlega sýnt fram á að starf þeirra er afar mikilvægt og nauðsynlegt að við launum þeim starfið vel. Alltaf hefur björgunarsveitarfólk verið reiðubúið til aðstoðar, jafnvel til aðstoðar við vatnstjón hjá samkeppnisaðilum í flugeldasölu. Höfðu björgunarsveitirnar í nógu að snúast í rokinu og vatnsveðrinu undanfarið og það bætist við allt sjálfboðaliðsstarfið við flugeldasöluna sem er aðal tekjulind þeirra. Björgunarsveitarfólk setur sig oft í mikla hættu fyrir aðra og því ótrúlegt að sjá að oftsinnis þurfi að aðstoða á sama stað vegna þessa að fólk gengur ekki tryggilega frá lausum munum, ekki síst á byggingarsvæðum. Andlegt álag getur einnig verið mikið, ekki síst þegar leitað er að ungu fólki sem búast má við að finnist látið einhvers staðar. Enginn er öfundsverður af slíkri leit. Undanfarið hafa björgunarsveitir aðstoðað vegna foktjóns á nýbyggingum í Hafnarfirði og hindrað að tjón yrði meira en ella. Hljóta byggingarverktakar að standa í mikilli þakkarskuld við björgunarsveitirnar og vonandi að Björgunarsveit Hafnarfjarðar njóti góðst af því við byggingu nýrra höfuðstöðva við Hvaleyrarlón. Guðni Gíslason
|
